عصمت ابراهیم (قرآن)یکی از مقامات حضرت ابراهیم علیه‌السلام که در آیات قرآن به آن اشاره شده، عصمت است. ۱ - عصمت بعد از موفقیترسيدن ابراهيم علیه‌السلام به مقام عصمت پس از موفّقيّت در امتحان‌هاى بزرگ: «وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ؛و ياد كنيد هنگامى كه پروردگار ابراهيم، او را با دستوراتى آزمود؛ و او به طور كامل از عهده آنها برآمد. خداوند به او فرمود: من تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم. ابراهيم گفت: از دودمان من (نيز امامانى قرار بده) خداوند فرمود: پيمان من، به ستمكاران نمى‌رسد (مگر آنها كه شايسته‌اند).» از اين كه خداوند فرمود: عهد من (امامت) به ستمگران و گناه‌كاران نمى‌رسد و از طرفى، امامت را به ابراهيم علیه‌السلام اعطا فرمود، روشن مى‌شود كه او از هرگونه ستم و گناه مبرّا بوده است كه از آن به عصمت نيز تعبير مى‌شود. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۱۲۷، برگرفته از مقاله «عصمت ابراهیم علیه‌السلام». |